چاقی
اضافه وزن و چاقی به عنوان تجمع غیرطبیعی یا بیش از حد چربی که ممکن است سلامتی را مختل کند تعریف می شود.
شاخص توده بدنی (BMI) یک شاخص ساده از وزن به قد است که معمولاً برای طبقه بندی اضافه وزن و چاقی در بزرگسالان استفاده می شود. به عنوان وزن فرد بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد او بر حسب متر (kg/m2) تعریف می شود.
WHO برای بزرگسالان اضافه وزن و چاقی را به شرح زیر تعریف می کند:
اضافه وزن BMI بزرگتر یا مساوی 25 است. و چاقی BMI بزرگتر یا مساوی 30 است.
BMI مفیدترین معیار سنجش اضافه وزن و چاقی در سطح جمعیت را فراهم می کند، زیرا برای هر دو جنس و برای تمام سنین بزرگسالان یکسان است. با این حال، باید آن را یک راهنمای تقریبی در نظر گرفت زیرا ممکن است با همان درجه چاقی در افراد مختلف مطابقت نداشته باشد.
حقایقی در مورد اضافه وزن و چاقی
برخی از برآوردهای جهانی اخیر WHO در ادامه آمده است.
در سال 2016، بیش از 1.9 میلیارد بزرگسال 18 ساله و بالاتر دارای اضافه وزن بودند. از این تعداد بیش از 650 میلیون بزرگسال چاق بودند.
در سال 2016، 39 درصد از بزرگسالان 18 سال و بالاتر (39 درصد از مردان و 40 درصد از زنان) اضافه وزن داشتند.
به طور کلی، حدود 13 درصد از جمعیت بزرگسال جهان (11 درصد از مردان و 15 درصد از زنان) در سال 2016 چاق بودند.
شیوع چاقی در سراسر جهان بین سال‌های 1975 تا 2016 تقریباً سه برابر شد.
اضافه وزن و چاقی با مرگ و میر بیشتری در سراسر جهان نسبت به کمبود وزن مرتبط است. در سطح جهان افراد چاق بیشتر از افراد کم وزن هستند – این در هر منطقه ای به جز مناطق جنوب صحرای آفریقا و آسیا رخ می دهد.
چه چیزی باعث چاقی و اضافه وزن می شود؟
علت اصلی چاقی و اضافه وزن عدم تعادل انرژی بین کالری مصرف شده و کالری مصرف شده است. در سطح جهانی وجود داشته است:
افزایش مصرف غذاهای پرانرژی که سرشار از چربی و قند هستند. و افزایش عدم تحرک بدنی به دلیل ماهیت بی تحرک فزاینده بسیاری از اشکال کار، تغییر شیوه های حمل و نقل و افزایش شهرنشینی.
تغییرات در الگوهای رژیم غذایی و فعالیت بدنی اغلب نتیجه تغییرات محیطی و اجتماعی مرتبط با توسعه و فقدان سیاست‌های حمایتی در بخش‌هایی مانند بهداشت، کشاورزی، حمل‌ونقل، برنامه‌ریزی شهری، محیط زیست، پردازش مواد غذایی، توزیع، بازاریابی و آموزش است.
عوارض شایع اضافه وزن و چاقی برای سلامتی چیست؟
افزایش BMI یک عامل خطر اصلی برای بیماری های غیرواگیر است مانند:
*بیماری های قلبی عروقی (عمدتاً بیماری قلبی و سکته مغزی) که علت اصلی مرگ و میر در سال 2012 بود.
*دیابت؛
*اختلالات اسکلتی عضلانی (به ویژه آرتروز – یک بیماری دژنراتیو بسیار ناتوان کننده مفاصل)؛
*برخی از سرطان ها (از جمله آندومتر، سینه، تخمدان، پروستات، کبد، کیسه صفرا، کلیه و روده بزرگ).
*خطر ابتلا به این بیماری های غیرواگیر با افزایش BMI افزایش می یابد.
چگونه می توان اضافه وزن و چاقی را کاهش داد؟
اضافه وزن و چاقی و همچنین بیماری های غیرواگیر مرتبط با آنها تا حد زیادی قابل پیشگیری هستند. محیط‌ها و جوامع حمایت‌کننده در شکل‌دهی به انتخاب‌های مردم، با آسان‌ترین انتخاب (انتخابی که در دسترس‌ترین، در دسترس‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین انتخاب است) و در نتیجه از اضافه وزن و چاقی جلوگیری می‌کند، در شکل‌دهی به انتخاب‌های مردم نقش اساسی دارند.
در سطح فردی، افراد می توانند:
محدود کردن دریافت انرژی از کل چربی ها و قندها؛
افزایش مصرف میوه و سبزیجات، و همچنین حبوبات، غلات کامل و آجیل؛ و
فعالیت بدنی منظم داشته باشید (60 دقیقه در روز برای کودکان و 150 دقیقه در هفته برای بزرگسالان).
مسئولیت فردی تنها زمانی می تواند تأثیر کامل خود را داشته باشد که افراد به یک سبک زندگی سالم دسترسی داشته باشند. بنابراین، در سطح اجتماعی، حمایت از افراد در پیروی از توصیه‌های بالا، از طریق اجرای مستمر سیاست‌های مبتنی بر شواهد و مبتنی بر جمعیت که فعالیت بدنی منظم و انتخاب‌های غذایی سالم‌تر را در دسترس، مقرون به صرفه‌تر و آسان‌تر برای همه، به‌ویژه برای فقیرترین قشرها می‌سازد، مهم است. اشخاص حقیقی. نمونه ای از چنین سیاستی مالیات بر نوشیدنی های شیرین شده با شکر است.
صنایع غذایی می تواند نقش مهمی در ترویج رژیم غذایی سالم از طریق:
کاهش چربی، قند و نمک غذاهای فرآوری شده؛
اطمینان از اینکه انتخاب های سالم و مغذی در دسترس و مقرون به صرفه برای همه مصرف کنندگان است.
محدود کردن بازاریابی غذاهای سرشار از قند، نمک و چربی، به ویژه غذاهایی که برای کودکان و نوجوانان هدف قرار می گیرند. و
اطمینان از در دسترس بودن انتخاب های غذایی سالم و حمایت از تمرین منظم فعالیت بدنی در محل کار.
