آبله میمونی در اثر عفونت با ویروس آبله میمون ایجاد میشود . آبله میمونی اولین بار در سال ۱۹۵۸ در زمان شیوع بیماری شبیه به آبله در بین میمون هایی که برای تحقیق نگهداری می‌شدند ، کشف شد و از این رو آبله میمونی نامگذاری شد.
مخزن طبیعی آبله میمونی ناشناخته باقی مانده است با این حال جوندگان آفریقایی و میمون ها ممکن است حامل ویروس باشند و افراد را آلوده کنند.
علائم و نشانه ها
- تاول و دانه های پوستی (شایع ترین علامت)
- سر درد
- تورم غدد لنفاوی
- کمردرد
- دردعضلانی
- تب و لرز شدید
در عرض ۱ تا ۳ روز پس از ظهور تب بیمار دچار بثورات می شود . اغلب روی صورت شروع می شود و سپس به سایر قسمت های بدن گسترش می‌یابد. این بیماری معمولا ۲ تا ۴ هفته طول می کشد .
راه های انتقال
انتقال بیماری زمانی رخ میدهد که فرد با حیوان ، انسان یا مواد آلوده به ویروس تماس پیدا کند .
دوره کمون برای آبله میمون ۷ تا ۱۴ روز است.
ویروس از طریق پوست بریده ، دستگاه تنفسی ، غشاهای مخاطی چشم ، بینی و دهان وارد بدن می شود.
انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز گرفتن یا خراش ، تماس مستقیم و مایعات بدن یا مواد ضایعه رخ دهد.
انتقال از انسان به انسان عمدتاً از طریق قطرات تنفسی بزرگ اتفاق می‌افتد ، بنابراین تماس چهره به چهره طولانی مدت لازم است . سایر روشهای انتقال انسان به انسان شامل تماس مستقیم با مایعات بدن و تماس غیر مستقیم با مواد غذایی هست.
پیشگیری
- از تماس با مواردی که با حیوان الوده در تماس بوده ، خودداری کنید
- از تماس با حیواناتی که می توانند حامل ویروس باشند، خودداری کنید
- شستن دست ها با آب و صابون یا استفاده از ضد عفونی کننده دست
- بیماران آلوده را از دیگران که در معرض خطر عفونت هستند ، جدا کنید
- هنگام مراقبت از بیماران از تجهیزات حفاظت فردی استفاده کنیم
درمان
در حال حاضر هیچ درمان مطمئن و ثابت شده ای برای عفونت وجود ندارد. در آمریکا برای کنترل شیوع آبله میمون از واکسن آبله ، داروهای ضد ویروسی و گلوبولین میشود .
