فیبرومهای رحم که به آنها میومهای رحمی نیز گفته میشود، تودههای غیرسرطانی و شایعی هستند که در دیواره رحم تشکیل میشوند.
این فیبرومها معمولاً خوشخیم هستند و در بسیاری از موارد بدون علائم باقی میمانند. اما در برخی موارد میتوانند باعث بروز مشکلاتی مانند خونریزی شدید، درد لگنی، یا ناباروری شوند.
فیبرومها بسته به محل تشکیلشان به انواع زیر تقسیم میشوند:
- فیبرومهای زیرمخاطی (Submucosal):
- فیبرومهای دیوارهای (Intramural):
- فیبرومهای زیرسروزال (Subserosal):
- فیبرومهای ساقهدار (Pedunculated):
علائم فیبرومهای رحمی
بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم هیچ علائمی ندارند. اما در صورت بروز علائم، این موارد شایع هستند:
- خونریزی شدید یا طولانیمدت در دوران قاعدگی.
- فاصله کوتاه بین قاعدگیها.
- درد یا فشار در ناحیه لگن.
- احساس فشار در شکم یا بزرگ شدن شکم.
- مشکلات ادراری، یبوست یا مشکلات گوارشی.
- ناباروری یا سقطهای مکرر.
عوارض فیبرومهای رحمی
- خونریزی شدید قاعدگی میتواند به کمبود آهن و کمخونی منجر شود.
- برخی فیبرومها میتوانند مانع لانهگزینی تخمک یا عبور اسپرم شوند.
- خطر سقط جنین، زایمان زودرس یا موقعیت نامناسب جنین.
- در مواردی که فیبرومها فشار زیادی به اندامهای اطراف وارد میکنند.
تشخیص
پزشک میتواند با استفاده از روشهای زیر فیبرومها را تشخیص دهد:
- معاینه لگنی
- سونوگرافی
- MRI
- هیستروسکوپی
درمان
- داروهای هورمونی: آگونیستهای GnRH برای کاهش اندازه فیبرومها و کنترل علائم.
- داروهای ضدالتهاب: مانند ایبوپروفن برای کاهش درد.
- آنتیفیبروتیکها:برای کاهش اندازه فیبرومها.
- امبولیزاسیون شریان رحمی: کاهش خونرسانی به فیبرومها که باعث کوچک شدن آنها میشود.
- ابلیشن اندومتر: تخریب لایه داخلی رحم برای کنترل خونریزی.
- میومکتومی:برداشتن فیبرومها و حفظ رحم، بهویژه در زنان جوان.
- هیسترکتومی: برداشتن کامل رحم در موارد شدید.
پیشگیری
- مصرف بیشتر میوه، سبزیجات و غلات کامل.
- کنترل وزن
- ورزش به کاهش التهاب و تعادل هورمونی کمک میکند.
دکتر سوسن رضایی – متخصص زنان و زایمان
